En Sık Görülen Kronik Hastalık: Şeker Hastalığı, Yoksa Toplumun En Büyük Yanılsaması mı?
Kronik hastalıkların dünya çapında hızla arttığını herkes kabul ediyor. Ancak, en sık görülen kronik hastalık nedir? Şeker hastalığı, yani diyabet, tartışmasız bu listenin zirvesinde yer alıyor. Peki, bu hastalık gerçekten yalnızca bireysel bir sağlık sorunu mu, yoksa toplumun genetik ve yaşam tarzı üzerine dayattığı yanılgıların bir sonucu mu? Diyabetin hızla yayıldığı bu dönemde, herkes şeker hastalığının genetik bir yük olduğunu ve sağlıksız yaşam tarzının sadece bir etkisi olduğunu söylese de, durumu biraz daha derinlemesine irdelememiz gerekiyor.
Şeker Hastalığı: Gerçekten Sadece Genetik ve Yaşam Tarzı Mı?
Diyabetin, özellikle Tip 2 diyabetin, giderek daha fazla kişiyi etkilediği doğru. İstatistikler ürkütücü boyutlara ulaşmışken, uzmanlar bunun başlıca sebeplerinden birinin aşırı kilo, kötü beslenme alışkanlıkları ve hareketsizlik olduğunu söylüyor. Ancak bu açıklama, olayı sadece yüzeysel bir şekilde ele almak anlamına gelir. Peki ya bu sorun, yalnızca bireysel tercihlerle mi şekilleniyor? Yoksa toplumun ekonomisi, endüstriyel gıda üretiminden tutun da sağlık sistemine kadar her şey, bireylerin bu hastalığa sürüklenmesinde önemli bir rol oynuyor olabilir mi?
Diyabet, 21. yüzyılın hastalığı olarak nitelendirilebilir. Şekerli içeceklerin ve işlenmiş gıdaların her köşe başında pazarlanması, şekerin hayatımıza girmesiyle birlikte, çoğumuzun bu hastalıkla mücadele etmesine neden oldu. Ancak bir başka soruyu sormamız gerek: Diyabet gerçekten bizim kontrolümüzde mi? Endüstrinin sağlık üzerinde bu kadar belirleyici olduğu bir ortamda, bireysel sorumluluk ne kadar anlam taşıyor?
Diyabetin Toplumsal ve Ekonomik Yönleri
Diyabetin yaygınlığı, yalnızca kişisel yaşam tarzıyla ilgili değildir. Aynı zamanda toplumsal yapının da bir yansımasıdır. Yüksek kalori içeren, ucuz ve kolay ulaşılabilen işlenmiş gıdaların yaygınlaşması, gelir seviyesi düşük olan bireylerin sağlıklı yiyeceklere ulaşmalarını engelliyor. Bu durum, şeker hastalığına yakalananların daha çok düşük gelirli kesimlerden çıkmasına neden oluyor. Ya da şöyle soralım: Diyabet hastalığı, yetersiz eğitim ve gelir seviyesinin bir sonucu mu? Yoksa bir sistemin ve piyasanın bireyi nasıl hastalıklara sürüklediğinin açık bir göstergesi mi?
Diyabetin, özellikle şehirleşmenin hızla arttığı toplumlarda daha yaygın hale gelmesi, bir tesadüf mü? Belki de değil. Şehir yaşamı, trafik, stres, düzensiz yemek saatleri, hareketsizlik gibi faktörler, diyabetin seyrini hızlandırıyor. Burada akla şu soru geliyor: Modern yaşamın dayattığı yaşam tarzları, bireylerin hastalıklara olan yatkınlıklarını arttırıyor mu?
Diyabetin Tedavi Edilme Gerçeği: Tedavi mi, Yönetim mi?
Diyabet, genellikle “tedavi edilemez” olarak kabul edilir. Bunun yerine, hastalık yönetilebilir. Ancak, burada dikkat edilmesi gereken önemli bir nokta var. Diyabetin tedavi edilemez olduğu düşüncesi, bizi ne kadar yanlış bir anlayışa itiyor? Tedavi ve yönetim arasındaki fark, aslında çok büyük bir anlam taşır. Bir hastalığı yönetmek, kişiyi sürekli bir tedaviye mahkûm etmek anlamına gelir. Ancak tedavi, insanı hastalıktan kurtarma yönünde bir adım atmayı ifade eder. Peki ya diyabet, aslında bizim göz ardı ettiğimiz beslenme alışkanlıklarımız ve yaşam tarzımızla tedavi edilebilecek bir hastalık mı?
İlaçlar ve tedavi süreçleri, bireylere büyük bir bağımlılık yaratırken, hayatları boyunca bu hastalıkla savaşmaya mahkûm ediyor. Bu tedavi anlayışı, hastalığı sadece iyileştirmek yerine, sürekli bir kârlı endüstriyel döngüye sokuyor olabilir mi? Bu sorunun cevabını bulmak, sadece bireylerin değil, sağlık politikalarının da gözden geçirilmesi gerektiğini gösteriyor.
Sonuç: Diyabetin Gerçek Yüzü
Diyabet, en sık görülen kronik hastalık olmasının ötesinde, toplumumuzun en büyük yanılsamalarından biridir. Bireyler, genetik ve yaşam tarzı etkenlerini hastalıklarının temel nedeni olarak kabul ederken, aslında toplumun ekonomik ve kültürel yapıları, bu hastalıkların yayılmasında çok daha büyük bir rol oynamaktadır. Sağlık sektörü, genellikle hastalıkları tedavi etmeye çalışırken, bu hastalıkların kaynağını sorgulamak yerine, bireysel sorumluluğu abartıyor. Oysa ki, diyabet ve benzeri hastalıkların önlenebilmesi için sadece bireysel sorumluluk yeterli değildir; toplumsal bir değişim ve ekonomik bir yeniden yapılanma gerekmektedir.